این جدیداً ها
دیگر نه در بیداری رویا می چینم
نه در خواب کابوس می لرزم
همه چیز در تعادل محض است
همه چیز در بی تعادلی ِ محض است
و اصلاٌ مهم فقط همین صفت "محض" است که مدام به همه چیز می چسبد
...
انگار
نوبرانه ی فصل نارَسیده است
ـ پاییز ِ عزیز گرامی ـ
این روزهای بی عشقی و دلهره ی ما
پ.ن : شاید که سلام
